اخبار ایرانیان موفق خارج از کشور

آقای آرش درمبخش که از کودکی در فرانسه رشد یافته اند توانسته اند بعنوان یک ایرانی تبار جایزه معتبر win win را از موسسه گوتنبرگ سوئد دریافت نمایند

آقای درمبخش که اکنون ۴۰ سالگی به سر میبرد در کودکی به همراه خانواده خود از ایران به فرانسه مهاجرت کرد. وی از اعضای حزب راست موسوم به «جمهوریخواهان» است و عضو انجمن شهر کوربووا در حومه غربی پاریس به شمار می‌رود.

ایشان که حقوقدان هستند بعنوان یکی دیگر از الماسهای درخشان جامعه ایرانیان خارج از کشور ، موفق به دریافت جایزه محیط زیستی از موسسه گوتنبرگ سوئد شده اند ، جایزه‌ای بسیار معتبر و حائز اهمیت که که از آن با عنوان «نوبل توسعه پایدار» نام برده می‌شود..

این جایزه به دلیل تلاش‌های ایشان در جهت مبارزه با هدر رفتن مواد غذایی و تصویب قوانین ضد اسراف به وی اهدا شده است.

در سایه تلاشهای ایشان ، قانونی در سال ۲۰۱۶ در فرانسه به تصویب رسید که به موجب آن، سوپرمارکت‌ها و رستوران‌هایی که بالاتر از ۴۰۰ متر مربع مساحت دارند حق دور ریختن مواد غذایی قابل مصرف را نخواهند داشت.

وی پیشتر کتابی با عنوان «مانیفست علیه هدر رفتن مواد غذایی» منتشر کرده بود. این کتاب جایزه ادگار فور برای بهترین کتاب سیاسی سال را برای او به همراه آورده بود.

ایشان پیش تردر حوزۀ نشر فعالیت داشتند و در مصاحبه‌ای به خبرگزاری فرانسه گفته بود :

به هنگام تحصیل در دانشگاه نانتر در دوران دانشجویی وقتی بیست ساله بودم گرسنگی را تجربه کردم و می‌دانم مواد غذایی هدررفته تا چه میزان می‌تواند به کمک نیازمندان بیاید.

جایزه توسعه پایدار گوتنبرگ، موسوم به WinWin معادل یک میلیون کرون سوئد (۹۴ هزار یورو) ارزش دارد و از سال ۲۰۰۰ به برندگان اهدا می‌شود. کوفی عنان، دبیر کل اسبق سازمان ملل و ال گور معاون اول پیشین رئیس جمهور آمریکا از برندگان قبلی این جایزه بوده‌اند.

دکتر نگار امیدواری، محقق ایرانی دانشگاه صنعتی مونیخ موفق به دریافت جایزه سالانه علوم هسته‌ای و پلاسمای موسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) شد.

دکتر امیدواری، دانش آموخته کارشناسی مهندسی برق دانشگاه تهران در سال ۱۳۹۰ است و دوره های کارشناسی‌ارشد و دکتری خود را در رشته مهندسی پزشکی و فیزیک به ترتیب در دانشگاه RWTH آخن و صنعتی مونیخ آلمان اخذ کرده است.

وی از سال ۲۰۱۴ در تحقیقات رساله خود بر توسعه و مشخصه یابی یک سیستم با وضوح بالای توموگرافی پوزیترون امیشن (PET) حیوانات کوچک روی یک اسکنر MRI متمرکز شده بود.

وی در حال حاضر محقق پسادکتری دانشکده پزشکی هسته ای دانشگاه صنعتی مونیخ (TUM)است.

جایزه و کمک هزینه تحقیقات Glenn F. Knoll هرساله توسط جامعه علمی علوم هسته‌ای و پلاسمای موسسه مهندسان برق و الکترونیک به یک دانشجوی دکتری که فعالیت برجسته ای در زمینه تجهیزات علوم هسته‌ای یا تجهیزات پزشکی هسته‌ای داشته اهدا می‌شود.

موسسه مهندسان برق و الکترونیک (The Institute of Electrical and Electronics Engineers)، یک سازمان بین‌المللی حرفه‌ای و غیرانتفاعی است که با هدف کمک به پیشبرد فناوری در حوزه‌های وابسته به مهندسی برق و کامپیوتر تاسیس شده است. این موسسه بیش از ۴۰۰ هزار نفر عضو در ۱۶۰ کشور جهان دارد.

پاکسازی لوله های آلوده به اورانیوم در کارخانه های صنعتی کار ساده ای نیست، اما ساخت یک ربات توسط محمد موسائی و داود کهندش می تواند این مشکل را برطرف کند.

این ربات خودکار مجهز به ابزاری برای اندازه گیری تشعشعات رادیواکتیو نیز هست و می تواند کیلومترها مسیر را در کنار لوله های آلوده به اورانیوم طی کند تا نقاطی از این لوله ها را که هنوز به این ماده خطرناک آغشته هستند شناسایی کند.

این دو پژوهشگر ایرانی دانشگاه کارنگی ملون آمریکا می گویند استفاده از این روش، ایمن تر، دقیق تر و سریع تر از روش های قبلی است و با استفاده از آن می توان به سرعت پی برد کدامیک از لوله های موجود در یک کارخانه هنوز دارای اورانیوم هستند تا آنها برای پاکسازی به محیط دیگری منتقل شوند.

صرفه جویی ناشی از استفاده از این ربات بالغ بر میلیون ها دلار است. ربات مذکور RadPiper نام دارد و به سفارش وزارت انرژی ایالات متحده طراحی و ساخته شده است. انتظار می رود از این فناوری در مجموعه های هسته ای دیگری در کارولینای جنوبی و در واشنگتن استفاده شود.

ربات مذکور از توان، سرعت و دقت بالایی برای تهیه نقشه دقیق هر لوله مورد بررسی و انتقال اطلاعات برای استفاده تحلیل گران برخوردار است. این ربات با موفقیت برای پاکسازی لوله هایی با قطر ۱.۱ متر هم مورد استفاده قرار گرفته است.

یک محقق ایرانی در تحقیقی ، روش جدیدی برای بازیافت فیبرکربنی و تقویت قدرت سیمان اسفنجی ابداع کرده است.

هرچند تولید محصولات فیبر کربنی در حال افزایش است اما بازیافت آنها یک چالش به حساب می آید.

درهمین راستا سمیه نصیری یک محقق ایرانی با کمک کارل انگلوند پژوهشگر دیگر در دانشگاه ایالتی واشنگتن راه حلی برای این مشکل یافته اند. طبق نتایج پژوهش آنها به زودی می توان دور ریز فیبرکربنی را در یک نوع ترکیب سیمان اسنفنجی به کار برد.

این نوع سیمان بسیار متخلخل است و آب تندبادها از آن رد می شود و به خاک می رسد. نه تنها این روند از سیلاب جلوگیری می کند بلکه از آلودگی آبی نیز می کاهد

در سیمان های معمولی آب روی جاده می ماند و به همین دلیل آلایندگی های بیشتری جذب می کند. متاسفانه چون سیمان مذکور متخلخل است مانند نمونه معمولی ماندگار نیست. در اینجاست که می توان از فیبر کربنی استفاده کرد.

انگلوند و نصیری با روش فرزکاری مکانیکی فیبرکربن را خرد کردند. خرده های فیبر کربنی به ترکیب سیمان اسفنجی افزوده شد و ماندگاری و قدرت این مواد به شدت افزایش یافت.

نصیری در این باره می گوید: از لحاظ قدرت خم شدن، ما به نتایج خوبی دست یافتیم.

علاوه برآن چون فیبرکربنی در حالت کامپوزیتی خرد شده، گرما یا مواد شیمیایی سمی برای فرآوری آن نیاز نیست.

یک محقق ایرانی سعی دارد با تقلید از قابلیت تغییر رنگ بدن گونه ای از آبزیان، روش های استتار جدیدی برای سربازان در میدان جنگ بیابد.

لیلا دروی محقق ایرانی دانشگاه نورث ایسترن همراه گروهی از محققان سعی دارند با الهام از سفالوپودها روش های جدیدی برای استتار سربازان در میدان جنگ طراحی کنند.

دریا مکان خطرناکی است و هر آن احتمال دارد یک حیوان، دیگری را طعمه کند. بنابراین تعجبی ندارد سال ها است دنیای زیر آب به آزمایشگاهی بزرگ برای فناوری های تهاجمی و دفاعی تبدیل شده است.

یکی از بهترین روش های دفاعی موجودات دریایی استتار است و در این زمینه سفالوپودها نمونه مناسبی هستند. این گروه از حیوانات آبزی شامل ماهی مرکب، هکتوپیا، تفاله ماهی و ناتلوس است. آنها به محض احساس خطر می توانند رنگ و حتی بافت پوست خود را به سرعت تغییر دهند. این قابلیت به وسیله عضو ماهیچیه ای کوچکی به نام کروماتوفور در بدن سفالوپودها فعال می شود. این عضو حاوی صدها هزار دانه رنگی ۱۵۰ بار کوچکتر از قطر موی انسان است. این رنگدانه ها غشایی دارند که در کسری ثانیه آنها را مخفی یا آشکار می کند.

کروماتوفورها به رنگ قرمز، زرد، قهوه ای و نارنجی هستند. زیر آنها لایه ای از ایریدوفورها وجود دارند که نور را مانند یک آینه طبیعی منعکس می کنند. این نوع آبزیان با ترکیب ویژگی های کروماتوفور و ایریدوفورها می توانند تمام رنگ های نور را منعکس کنند.

در همین راستا دروی و گروهش برای تقلید از این مکانیسم گرانول های رنگدانه را جداسازی و بررسی کردند. آنها متوجه شدند می توان این گرانول ها را طبقه بندی و دوباره تنظیم کرد تا طیف رنگی متنوعی ساخت.

درمرحله بعد از این گرانول ها برای ساخت فیلم های بسیار نازک و فیبرهای توری با رنگ های مختلف استفاده شد. پس از اضافه کردن لایه ای آیینه ای به این فیلم و توری ها، نور رنگی منعکس شد. به گفته دروی در آینده از این ویژگی برای طراحی سلول های خورشیدی استفاده خواهد شد.

اما هم اکنون مهمترین استفاده آن در حوزه نساجی است. با کمک این رنگدانه ها می توان گجت های پوشیدنی، نمایشگر های انعطاف پذیر و پارچه هایی تولید کرد که قابلیت رنگ پذیری بهتری دارند. به عبارت دیگر این فناوری به سربازان کمک می کند.

محسن اسماعیلی به تازگی جوایز جهانی از انجمن مهندسی مواد و خوردگی، انجمن جهانی الکتروشیمی، مرکز علمی آکتامریالتا و موسسه بین المللی فلزات (مراکز علمی مستقر در آمریکا) دریافت کرده است. این جوایز برای تحقیقات او در زمینه تولید انبوه آلیاژهای فوق سبک اهدا شده است. چنین آلیاژهایی به تحولی عظیم در صنعت خودروسازی و هواپیما سازی منجر می شوند.

اسماعیلی در این باره گفت: روشِ نوین ارائه شده در تحقیق بر پایهٔ تغییرات ریز ساختاری (Microstructure) مواد در سطح نانومتری است. با کمک این روش می توان همزمان در فلزاتی که به روش ریخته گری تولید می شوند، مقاومت در برابر خوردگی و همچنین مقاومت به استرس‌های حرارتی-مکانیکی را افزود. با کمک این روش می توان از وزن خودروهای تولیدی کاست و به این ترتیب مصرف سوخت آنها نیز کاهش می یابد. در نتیجه این روند از انتشار گازهای گلخانه ای و دی اکسید کربن نیز کاسته می شود.

وی افزود: در حال حاضر مشغول همکاری با خودروسازان اروپایی از جمله ولوو، مرسدس بنز و آئودی هستم. همچنین در این اواخر مدیریت یک پروژهٔ بین الملی در زمینه آلیاژی منیزیوم با مقاومت به ویژگیهای منحصر بفرد مهندسی‌ (مقاوم به خوردگی و استرسهای مکانیکی) را برعهده داشتم.

این محقق افزود: در این تحقیق گروهی از دانشمندان سوئدی، آلمانی، اسپانیایی، انگلیسی، استرالیایی و آمریکایی نیز همکاری داشتند. بخشی از نتیجه تحقیقات این تیم علمی‌ اخیرا به شکل یک مقاله‌ ۱۰۰ صفحه‌ای در نشریه (Progress in Materials Science) به چاپ رسیده است.

اسماعیلی به زودی فعالیت های تحقیقاتی خود را در دانشگاه MIT آمریکا ادامه خواهد داد.

این محقق جوان ایرانی سال گذشته موفق به دریافت معتبرترین جایزه مهندسی‌ از آکادمی سلطنتی سوئد (Royal Swedish Academy of Sciences) شد که هر ساله معتبر ترین جایزه علمی‌ جهان (نوبل) را در زمینه شیمی، فیزیک، ادبیات و پزشکی به برجسته‌ترین دانشمندان دنیا اهدا می‌کند. این جایزه به دلیل تحقیقات در زمینهٔ آلیاژی سبک فلزی و نیمه‌فلزی به او اهدا شده بود.

یک دانشمند ایرانی حسگرهایی برای رصد باکتری های معده ساخته و طی آزمایش ها متوجه شد این عضو بدن انسان مانند یک سیستم ایمنی ثانویه عمل می کند.

دانشمند ایرانی با کمک محققان دانشگاه RMIT در استرالیا نخستین آزمایش حسگرهایی کوچک را انجام دادند که پس از بلعیده شدن، تغییرات در سطح گازهای معده را برای بررسی سلامت این عضو رصد می کند.

این آزمایش ها نشان داد احتمالا معده انسان نیز سیستم ایمنی خود را دارد که با مهاجمان خارجی مبارزه می کند در هرحال اطلاعات از دستگاه های کوچک داخل معده افراد به موبایل هایشان ارسال می شد و محققان توانستند فرایند هضم غذا را به طور واقعی رصد کنند.

از آنجا که از هر ۵ نفر یک نفر دچار اختلال معده است، فناوری جدید به شناسایی و اجتناب از این موارد کمک زیادی می کند. از سوی دیگر محققان در این اواخر معده را مغز دوم انسان نامیده اند. اکنون شواهد نشان می دهد این عضو به عنوان سیستم ایمنی ثانویه نیز عمل می کند.

دکتر کوروش کلانترزاده یکی از مولفان این تحقیق و مخترع حسگر در این باره می گوید: قبلا ما برای رصد فعالیت معده باید نمونه مدفوع را آزمایش می کردیم یا به وسیله جراحی نمونه گیری و تحلیل باکتری های معده انجام می شد. اما اختراع جدید ما بدان معناست که می توان آنها را به طور واقعی رصد کرد. کپسولی که ما ساختیم به شیوه غیرتهاجمی میکروب های معده را رصد می کند.

کلانترزاده با کمک محققان با اندازه گیری گازهایی که در فرایندهای مختلف در معده آزاد می شود، متوجه شدند این عضو برخی ترکیبات را اکسیده می کند که فرایندی پراسترس برای بدن انسان است. اکسیداسیون در صورت تکرار زیاد به پیری، سرطان و ایجاد بیماری قلبی منجر می شود. در همین راستا مواد حاوی آنتی اکسیدان راهی آسان برای اجتناب از این خسارت ها است.

اما بدن انسان به میزان متوازنی از فرایند اکسیداسیون نیاز دارد. این فرایند الکترون سلول ها را می گیرد و آنها را خلع سلاح می کند. از سوی دیگر گلبول های سفید نیز با فرایند اکسیداسیون سلول های باکتری را از بین می برند.

حسگرهای جدید همچنین نشان دادند معده فرایند اکسیداسیون را انجام می دهد.

کلانتر زاده در ادامه می افزاید: ما متوجه شدیم معده برای شکستن ترکیبات خارجی فرایند اکسیداسیون را انجام می دهد. به عبارت دیگر معده می داند چه چیزی بیش از حد معمول در بدن مانده و به فرایند معمول هضم واکنش نشان نمی دهد. این خود نوعی سیستم ایمنی ایجاد می کند که تابه حال مشاهده نشده بود.

کامران وفا استاد ایرانی-امریکایی دانشگاه هاروارد به پاس پیشبرد دانش درنظریه ریسمان، گرانش کوانتومی و نظریه میدان‌های کوانتومی، برنده جایزه فیزیک بنیادی در سال ۲۰۱۷در ایالت کالیفرنیا شد. این جایزه به طور مشترک به این استاد ایرانی و همکاران او جوزف پلچینسکی و اندرو استرومینگر اعطا شده است.

کامران وفا در سال ۱۹۶۰ در تهران به دنیا آمد و پس از پایان تحصیلات خود در دبیرستان البرز در سال ۱۹۷۷ به ایالات متحده آمریکا مهاجرت نمود.

وی مدرک کارشناسی خود را در فیزیک و ریاضی از ام آی تی بدست آورد. کامران وفا در سال ۱۹۸۵ میلادی موفق به دریافت درجه دکتری خود با سرپرستی ادوارد ویتن از دانشگاه پرینستون شد. او هم اکنون دارای کرسی ویلیام دانر در دانشگاه هاروارد است. او همچنین متولی شبکه ایرانیان برای دانش و نوآوری (NIKI) است

کامران وفا دارای پژوهش های بسیاری در زمینه نظریه ریسمان است. پژوهش‌های وی بر روی ماهیت گرانش کوانتومی و رابطه بین هندسه و نظریه‌های میدانهای کوانتومی متمرکز شده است. وی همچنین به خاطر توضیح رابطه بین هندسه و نظریه‌های میدان که از دوگانگی‌های ریسمانها بر می‌آید، شناخته می‌شود که منجر به فرضیه گوپاکومار-وفا شد. این موضوع با عنوان «مهندسی هندسی نظریه‌های میدان کوانتومی» شناخته شده است. پروفسور وفا در سال ۱۹۹۷ او نظریه اف را ارائه داد که جزو نظریه‌های شناخته شده در ابرریسمان است.

او مشارکتهای عمیقی در زمینه نظریه‌های ریسمان توپولوژیک و فهمیدن تقارن آینه‌ای و ساخت مدار-خمینه در نظریه ریسمان، داشته است.

جایزه پیشگامان علم در فیزیک بنیادی از سوی بنیاد جایزهٔ پیشگامان علم Breakthrough Prize در فیزیک بنیادی اعطا می‌شود. این بنیاد، سازمانی ناسودبر و وقف شده است تا به فیزیکدانانی که درگیر پژوهش بنیادی هستند جایزه اعطا کند.

پیش از این در سال 2012 نیز دکتر نیما ارکانی-حامد دانشمند ایرانی-کانادایی برنده این جایزه شده بود.

تیم تحقیقاتی انستیتوی «ماکس پلانک» به رهبری دکتر مهدی سجادی، به تازگی الگوریتمی را توسعه داده اند که با بهره گیری از هوش مصنوعی وضوح تصاویر بی کیفیت را تا حد زیادی بهبود می بخشد.

این سیستم که «EnhanceNet» نام گذاری شده برای افزایش کیفیت تصاویر از روش یادگیری عمیق استفاده می کند که در آن شبکه های عصبی برای یادگیری سریعتر و بهتر با یکدیگر رقابت می کنند.

علی رغم پیشرفت های به دست آمده در زمینه ویرایش تصویر، روش های دیگر هنوز توانایی افزایش کیفت تصاویر تا حد مطلوب را ندارند و تصاویر بازسازی شده آنها محو و غیرطبیعی به نظر می رسند.

با این حال محققان این پروژه با استفاده از شبکه عصبی کانولوشن به این چالش ها غلبه کرده اند و نمونه های ارائه شده توسط آنها به مراتب بهتر از روش متداول فعلی موسوم به «نسبت سیگنال به نویز» (PSNR) است.

دکتر سجادی، محقق اصلی این پروژه می گوید: از این سیستم می توان در نرم افزارهای از قبیل فتوشاپ استفاده کرد. علاوه براین با تعبیه آن در موبایل های هوشمند می توان از مات شدن تصویر هنگام تصویر جلوگیری کرد. از دیگر کاربردهای این سیستم می توان به موارد قانونی مثل شناسایی چهره متهم یا مدارک شناسایی افراد در تصاویر ثبت شده توسط دوربین های نظارتی اشاره کرد.

اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا، جایزه علوم هیدرولوژیک (آب) محققان جوان را به دکتر امیر آقاکوچک اعطا کرد.

دکتر امیر آقاکوچک، دانشیار دانشگاه کالیفرنیا در ایرواین، یکی از شناخته شده ترین متخصصان جوان و محققی تأثیرگذار در علوم هیدرولوژیک (آب) است که توانسته با هوش، خلاقیت و قدرت رهبری مثال زدنی، در موضوعات مختلف علوم آب از جمله خشکسالی، تحقیقات تاثیرگذاری را هدایت و راهبری کند.

بررسی ارتباط اجتماعی، یکی از شاخصه های فعالیت های آقا کوچک به شمار می آید. یکی از نمونه های آن تحقیق درباره خشکسالی های به وجودآمده توسط انسان است.

همچنین وی رهبری گروهی از دانشمندان در حوزه های مختلف را در تحقیق روی خشکسالی ایالت کالیفرنیا برعهده گرفت.

جولیانو دی بالداسار استاد دانشگاه اوپسالا در سوئد درباره آقاکوچک می نویسد: او نقطه نظرهایی را در این تحقیق ابراز کرد که نه تنها از لحاظ علمی مهم بودند بلکه به مدیریت منابع آب در مطالعات تاثیر تغییرات آب وهوایی روی منابع آب متمرکز بودند.

این درحالی است که مطالعه درباره تاثیر خشکسالی روی منابع آب به طور گسترده روی شرایط آب وهوایی متمرکز هستند و به بعد انسانی توجهی ندارند.

نوآوری علمی نیز یکی دیگر از ویژگی های آثار آقاکوچک است. او در آخرین تحقیقش روش هایی جدید برای مقابله با فرایند های غیر متناوب کار کرد.

همچنین او در آثار خود ارزش اطلاعات جمع آوری شده برای مطالعه شرایط نامساعد هیدرولوژیکی را نشان داد و ابزارهایی جدید برای به کارگیری منابع اطلاعاتی جدید نیز ارائه کرد.

تحقیقات او در ژورنال های مختلف مانند نیچر، ساینس و غیره منتشر شده است.

مینو اختر زند متولد ۱۳۳۵ در تهران عضو هیئت رئیسه دانشگاه سودرتورن در استکهلم و مدیر عامل کنونی شرکت راه آهن سوئد (بان ورکت) است.

ایشان متولد سال ۱۳۳۵ در تهران میباشند . پدرشان ارتشی بود و خانم زند در ۱۷ سالگی از ایران خارج شدند . وی دانش آموخته سال ۱۹۷۸ در رشته مهندسی الکترونیک از دانشگاه سلطنتی تکنیک استکهلم (کی تی اچ)است.

خانم مینو اختر زند پیش از این مدیر عامل شرکت عظیم تولید انرژی واتن فال و مدیرکل شورای استانی کار در شهر اوپسالا سوئد بود.

مینو اختر زند برنده نشان ممتاز افتخاری بی بی خشت در سال ۲۰۰۸ است. این جایزه در سوئد هر ساله به خانم مدیری داده می‌شود که در طی سال به پرقدرت‌ترین پست مدیریت کشور ترفیع مقام پیدا کرده باشد.

ایشان در ماه می سال ۲۰۱۰ به سمت استانداری یونشوپینگ سوئد منصوب شد. او نخستین ایرانی بود که سمت استانداری را درسوئد به عهده می گرفت

ایشان دارای همسر ایرانی میباشند و جالب اینست که طبق گفته خودشان در غیر زمان کار و در خانه ایرانی هستند و ایرانی رفتار میکنند و فقط فارسی صحبت می کنند.

مینو اختر زند میگوید : “احساس می کنم که ايرانی هستم، علاقه زيادی به غذاهای ايرانی دارم و دوستان ايرانی زيادی داريم که با آنها معاشرت می کنيم.”

وی درباره نحوه مدیریت خود نیز حرف های مهم و شنیدنی ای می زند:” سيستم رياست من سيستم سوئدی است ولی خصوصياتی که برايم بسيار مهم است و همه می دانند، اين است که هرگز بين زن و مرد تفاوت قائل نمی شوم و تنها چيزی که برايم مهم است بازتاب کاری است.

تا کنون نه من با خانم هايی که با من کار کرده اند مشکل و ناراحتی داشته ام و نه آنها با من مشکل داشته اند. البته رفتار من با کارمندان مرد نيز همين گونه است.

افرادی که استخدام می کنيم هميشه ۵۰ درصد مرد و ۵۰ درصد زن هستند. سياست من اين است که خود شخص از لحاظ کاری و روحيه مهم است و جنسيت مهم نيست.”

یک دانشجوی ایرانی مقیم ایتالیا موفق به طراحی یک نرم افزار آنتی ویروس قوی برای گوشی های هوشمند اندروید شد که توان رقابت با پنج آنتی ویروس برتر جهان را دارد.

منصور احمدی محقق فوق دکترا در مقطع امنیت اطلاعات در دانشگاه کالیاری، موفق به طراحی و ارایه یک نرم افزار آنتی ویروس هوشمند و قوی بنام 'IntelliAV' برای دستگاه های با سیستم عامل اندروید شد.

وی به ایرنا گفت: نرم افزارهای آنتی ویروس زیادی برای سیستم عامل اندروید در بازار موجود است، اما تقریبا تمامی آنها بر اساس امضای ویروس است که فرار از آنتی ویروس را راحت تر می کند. روش های مختلفی بر اساس هوش مصنوعی طراحی شده که بیشتر بر روی دستگاه های اندروید نمی باشد و به صورت آفلاین کار می کنند.

وی افزود: با اینکه تصور می شد استفاده از هوش مصنوعی به دلیل حجم پردازش بالای آن بر روی دستگاه اندروید امکان پذیر نباشد اما ما ثابت کردیم که این کار امکان پذیر است و این آنتی ویروس نتایج بسیار خوبی در مقایسه با پنج آنتی ویروس برتر دنیا بدست آورده است.

جالب اینکه شرکت معتبر 'AV-TEST ' با آزمایش این نرم افزار ایرانی بر روی 500 ویروس جدید و رایج در سیستم اندروید، توانست 96 درصد آنها را با اینکه امضای آن را نداشت، شناسایی کند. نرم افزار ضد ویروس جدید ایرانی در تارنمای ' intelliav.com' و در 'گوگل پلی ' موجود است.

احمدی گفت: در حال حاضر یکی از سرویس های استفاده شده در نرم افزار در بعضی از کشورها مانند چین و ایران از سوی گوکل بلوک شده است اما در تلاش برای برطرف شدن آن هستیم تا هموطنان عزیز نیز بتوانند از آن استفاده کنند. در حال حاضر کاربران در ایران نیاز به تغییر موقت آدرس اینترنتی برای راه اندازی برنامه دارد.

دو محقق ایرانی شاغل در دانشگاه یو اس دیویس کالیفرنیا موفق به اختراع تراشه ای با فرکانس بالا شده اند که قادر به انتقال سریع دهها گیگابیت داده در یک ثانیه است.

امید مومنی استادیار دانشکده مهندسی رایانه و برق دانشگاه یوسی دیویس و حسین جلیلی دانشجوی مقطع دکتری این دانشگاه با همکاری یکدیگر تراشه یاد شده را با استفاده از سیستم آنتن آرایه فازی طراحی کرده اند.

سیستم آرایه فازی، انرژی را از منابع مختلف به چنگ می آورد و در قالب یک تک پرتو متمرکز می سازد. این انرژی را می توان در فضایی محدود منتقل کرد و آن را به سمت هدف و مقصد مورد نظر هدایت کرد.

به گفته مومنی خلق آرایه های فازی به خصوص در فرکانس های بالا کار دشواری است و وی و جلیلی برای اولین بار موفق به دستیابی به این پهنای باند بزرگ در فرکانسی بالا شده اند.

تراشه ابداع شده توسط این دو نفر بر روی باند ۳۷۰ گیگاهرتز و با پهنای باند ۵۲ گیگاهرتز عمل می کند. در مقام مقایسه باید گفت موج های رادیویی اف ام بر روی باند فرکانسی بین ۸۷.۵ و ۱۰۸ مگاهرتز عمل می کنند. باند فرکانسی شبکه های نسل چهارم و LTE هم بین ۸۰۰ مگاهرتز و ۲.۶ گیگاهرتز و با پهنای باند حداکثر ۲۰ مگاهرتز است.

اکثر وسایل الکترونیک پیشرفته به گونه ای طراحی شده اند که بر روی فرکانس های پایین تر عمل می کنند. اما تقاضای فزاینده برای دسترسی به خدمات ارتباطی سریع تر و کاربرد ابزار تصویربرداری و انتقال داده سریع موجب تقاضا برای کارکرد این ابزار در فرکانس های بسیار بالاتر شده است.

به گفته مومنی اگر چه شبکه های مخابراتی نسل چهارم هنوز به حد محدودیت خود در مورد نرخ تبادل داده نرسیده اند. اما با افزایش استفاده از خدمات کلود و مهاجرت به شبکه های تلفن همراه نسل جدید نیاز به سرعت بیشتر روز به روز در حال افزایش است. استفاده از فرکانس های بالاتر به معنای پهنای باند بیشتر و پهنای باند بیشتر به معنای نرخ بالاتر تبادل داده است.

این دو محقق ایرانی قصد دارند با تکمیل تحقیقات خود زمینه استفاده از تراشه اختراع شده خود در سیستم های پیشرفته مخابراتی و تصویربرداری را فراهم کنند.

پرفسور فرامرز حسنی ، جایزه معتبر مهندسی معدن سال کانادا دریافت کرد.

فرامرز حسنی استاد تمام معدن و صاحب کرسی وبستر دپارتمان مهندسی معدن دانشگاه مک گیل است. به گزارش رسانه هدهد به نقل از معدن نامه، فرامرز حسنی (Ferri Hassani)، مدرک مهندسی معدن را در سال 1975 و مدرک دکترای مهندسی معدن را در سال 1981 از دانشگاه ناتینگهام انگلستان دریافت کرد.

او از سال 1983 در دانشگاه مک گیل به تدریس اشتغال دارد و در حال حاضر استاد تمام مهندسی معدن و صاحب کرسی وبستر (Webster) دپارتمان مهندسی معدن و صنایع معدنی آن دانشگاه است. پژوهش های او در زمینه مکانیک سنگ و معدن و انرژی احیای مجدد معدن است

پرفسور فرامرز حسنی از مؤسسین شورای نوآوری معدنی کشور کانادا و ریاست فعلی این شورا است. فرامرز حسنی همچنین مشاور معدنی کشورها و شرکتهای بین المللی معدن بوده است و جوایز بین المللی متعددی دریافت کرده است.

وی تحقیقات بین رشته ای متعددی در زمینه معدن داشته و بیش از 170 پایان نامه کارشناسی ارشد و رساله دکتری را راهنمایی کرده و تدوین بیش از 350 مقاله علمی، کتاب و گزارش را در کارنامه خود دارد.

تیم علمی دانشگاه آر.ام.‌آی.‌تی استرالیا به رهبری دانشمند ایرانی، شیوه‌ای را برای خلاص‌شدن ایمن از دست ته‌سیگارها و استفاده از آن‌ها در تولید آسفالت ارائه داده است.

به نقل از گیزمگ، سالانه 6 تریلیون سیگار تولید می‌شود و این میزان، 1.2 میلیون تن ته سیگار تولید می‌کند بنابراین، نه تنها بخش عمده این ته‌سیگارها وارد محیط زیست می‌شوند، بلکه زباله‌های سمی به شمار می‌آیند.

سال گذشته میلادی هم همین تیم علمی از ته‌سیگارها برای ساخت آجر استفاده کرد و این شیوه نه تنها راهی ایمن برای ممانعت از ورود مواد شیمیایی سمی آن‌ها به محیط زیست بود بلکه موجب تولید آجرهای بهتر شد. افزودن ته‌سیگارها، انرژی مورد نیاز برای پختن آجرها را نصف می‌کند و ویژگی‌های عایق محصول نهایی را ارتقا می‌دهد.

محققان در مطالعه‌ای جدید به رهبری دکتر "عباس مهاجرانی"، دانش‌آموخته دانشگاه شیراز، از آن زمان تاکنون، در حال بررسی چگونگی بهره بردن از ته سیگارها در تولید آسفالت بوده‌اند. آن‌ها نخست ته‌سیگارها را در داخل موم پارافین و قیر طبیعی قرار دادند و این مخلوط، مواد شیمیایی مرگبار داخل ته سیگارها را حبس می‌کند و مانع از ورود آن‌ها به داخل آسفالت و در نهایت محیط زیست می‌شود. سپس ته‌سیگارهای محبوس شده، به مخلوط داغ آسفالت اضافه می‌شوند.

تیم علمی با آزمایش‌ کردن نمونه‌های آسفالت دارای ته‌سیگار، دریافت نه تنها آسفالت جدید، توانایی تحمل ترافیک‌های سنگین را دارد بلکه گرمای کمتری را از نور خورشید جذب می‌کند.

مهاجرانی گفت: این تحقیق نشان می‌دهد می‌توان با استفاده از یک ماده ساخت و ساز جدید، محیط زیست را از مشکل زباله‌های زیاد خلاص کرد.

جزئیات این مطالعه در مجله Construction and Building Materials قابل مشاهده است.

جدیدترین دستگاه کمک شنوایی مبتنی بر هوش مصنوعی که توسط "نیما مسگرانی" در دانشگاه "کلمبیا" ساخته شده است، طی 5 سال آینده تجاری سازی خواهد شد. به نقل از سیکر، کسانی که از وسایل و فناوری‌های کمک شنوایی استفاده می‌کنند معمولا از عملکرد این دستگاه‌ها راضی هستند، مگر در فضاهای پر سر و صدا و شلوغ. حتی پیشرفته‌ترین دستگاه‌های کمک شنوایی نیز در جایی که چندین نفر در حال صحبت هستند، فرد کم شنوا را دچارمشکل می‌کنند و نمی‌توانند عملکرد کاملی داشته باشند، چرا که توانایی جداسازی هر صدا را ندارند.

با این حال، تحقیقات جدید "نیما مسگرانی" دانشیار دانشکده مهندسی برق دانشگاه "کلمبیا" این وضعیت را با ترکیب فناوری سمعک‌های سنتی با اسکن مغزی و هوش مصنوعی بهبود می‌بخشد.

بدین ترتیب که در فضایی که چندین نفر در حال صحبت هستند، سنسورهای خارجی که فعالیت مغز را اسکن می‌کنند، می‌توانند تشخیص دهند که کاربر با چه کسی در حال صحبت است. منبع صدا را ایزوله (جداسازی) می‌کنند و با کاهش صداهای پس زمینه، صدای شخص را در گوش کاربر تقویت می‌کنند.

پردازش مقادیر زیادی داده‌های صوتی و جداسازی آنها برای مصرف کننده براساس امواج مغزی آنها، یک کار سنگین برای سیستم‌های کمک شنوایی است. اجرایی شدن این فناوری پیشرفته، نیاز به مقدار زیادی قدرت محاسباتی و محاسبه دارد که به سختی می‌تواند تا اندازه یک سمعک استاندارد محدود شود. خوشبختانه، پیشرفت در علم مواد به صورتی است که ساخت چنین رایانه‌های کوچکی را ممکن می‌سازد.

"مسگرانی" می‌گوید: امروزه تحقیقات و تلاش‌های زیادی برای ساخت چنین دستگاهی که دارای تراشه‌های کوچکی باشد که بتوانند محاسبات پیچیده را انجام دهند، در حال انجام است.

این فناوری که "رمزگشایی توجه شنیداری" نامیده می‌شود، مبتنی بر مدل هوش مصنوعی شبکه عصبی عمیق است.

شبکه‌های عصبی عملکرد مغز انسان را تقلید می‌کنند. کارهایی مانند یافتن راه حل برای مشکلات جدید. با استفاده از رویکرد شبکه عصبی، رایانه سمعک در طول زمان، بهترین راه برای جداسازی یک صدای واحد از یک اتاق شلوغ به خود می‌آموزد.

"مسگرانی" افزود: الگوریتم ما از شبکه‌های عصبی عمیق استفاده می‌کند، زیرا آنها در حال گسترش هستند. بسیاری از محققان در حال توسعه سخت افزار تخصصی کم قدرت برای پیاده سازی آنها در دستگاه‌های فناوری هستند. همچنین سمعک‌های مدرن قادرند برخی از محاسبات خارج از محدوده خود را انجام دهند. مثلا همگام سازی با گوشی شما که به مدیریت محاسبات سنگین در چنین دستگاه‌های کوچکی کمک می‌کند.

این فناوری در مراحل اولیه طرح‌های مفهومی است، اما "نیما مسگرانی" می‌گوید اگر همه چیز خوب پیش برود، این سیستم می‌تواند تا 5 سال آینده در تبلیغات تجاری سمعک دیده شود.

وی افزود: برای پیاده‌سازی این فناوری در یک سمعک، در حال حاضر هیچ دلیل تئوری وجود ندارد. در واقع چندین شرکت تولید سمعک شروع به تحقیق پیرامون این ایده کرده‌اند و به رویکرد ما علاقه‌مند شده‌اند

نشریه اروپایی فیزیک EPJE (در حوزه فیزیک بیولوژیک و مواد نرم) جایزه استادی سال 2017 خود را که به نام "پی‌یر-ژیل دو ژن" نام‌گذاری شده، به رامین گلستانیان، فیزیکدان برجسته ایرانی‌ اهدا کرد. این جایزه به دلیل مشارکت‌های نظری برجسته دکتر گلستانیان به فیزیک ریزشناورها و تعاملات هیدرودینامیک آنها به وی اهدا شده است؛ مشارکت‌هایی که به زنجیره‌ای از یافته‌های مهیج و نیز توسعه نظری در زمینه مواد فعّال منجر شده‌اند.

این ششمین بار است که جایزه معتبر پی‌یر-ژیل دو ژن که به نام برنده جایزه نوبل و بنیان‌گذار نشریه EPJE نام‌گذاری شده، به دانشمندان اعطا می‌شود. قرار است این جایزه در دهمین دوره کنفرانس علمی مواد مایع که از 17 تا 21 جولای سال میلادی جاری (26 تا 30 تیر 1396) در شهر لوبلیانا پایتخت کشور اسلوونی برگزار می‌شود، به پروفسور گلستانیان اهدا شود.

پیش‌تر و در رویدادی مشابه در سال 2014 ، به دلیل نقش پیشروی دکتر گلستانیان در زمینه مواد نرم فعال و به خصوص شناگران میکروسکوپی و ذرات کلوییدی فعال مدال «هول‌وک» (Holweck) نیز به وی اهدا شده بود. نشان Holweck، از جوایز عمده جهانی در رشته فیزیک است که هر سال در انتخاب مشترک انجمن فیزیک بریتانیا و انجمن فیزیک فرانسه به یک فیزیکدان می‌رسد. این نشان که جایزه نقدی هم به همراه دارد، یکی از چهار مدالی است که این دو انجمن به فیزیکدانان می‌دهند و به طور چرخشی به پژوهشگرانی داده می‌شود که در بریتانیا و فرانسه مستقر هستند.

رامین گلستانیان، کارشناسی فیزیک را در دانشگاه صنعتی شریف، کارشناسی ارشد و دکتری فیزیک نظری را در دانشگاه تحصیلات تکمیلی زنجان زیر نظر مهران کاردار از دانشگاه "ام.آی.تی" (MIT) و پسادکتری را در مؤسسه فیزیک نظری کاولی در دانشگاه سانتا باربارای کالیفرنیا به پایان رسانده و دارای کرسی علمی در دانشگاه‌های شفیلد و تحصیلات تکمیلی زنجان بوده و در حال حاضر استاد دانشگاه آکسفورد انگلستان است.

حوزه‌های پژوهشی مورد علاقه وی، فیزیک آماری غیرتعادلی (nonequilibrium statistical physics)، ماده نرم (soft matter) و فیزیک زیستی (biological physics) است.